Stajyer ev erkeği!

Antep erkeğini hafta sonlarında ; genellikle sahrede veya evinin balkonunda; mangal kayarken, eti şişe saplarken, kebap yellerken, salata yaparken görürsünüz…

Ona sorarsanız o kendisini “kazak” erkek nitelendirir. Onu evde hanımına yardım ederken görmek neredeyse imkânsız gibidir.

Koronavirüs nedeniyle kendimizi eve hapsettiğimiz şu günlerde, kadim bir dostumla telefonla konuşurken; “ ağaem şu sıralar ev erkeği stajyerlik dönemindeyim” dedi… O da nedir diye sordum da başladı anlatmaya.

“Ağaem senelerce işten güçten fırsat bulup da kendime zaman ayıramamış, tatil yapamamıştım.

Nalet Koronavirüs çıkınca “evde kal” dediklerinde, ”Bu benim çocuklarımla bildikte evde de olsa tatil yapmam için iyi bir fırsat olabilir dedim, Allah var, sevinmedim dersem yalan olur,

“Başımdan gözüm üstüne” deyip, attım kendimi eve.

Ağaem evde ilk günler gayet iyiydik… Yiyip içip yattım. Ne zaman canım çay kahve istese, hemen önüme geldi.

Benimkiynen yeni evlenmiş gibiydik! Bir izzet ,bir hörmek görme getsin!…Pastalar, börekler ,kakeler yapılii…

En sevdiğim yemekler pişrilii…Yediğim önüme ,yemedim ardımda!…

”Gak dedikçe et,guk dedikçe su” misali herkes el pençe divan önümde , her şey dört dörtlük ağaem……

Ben de böyle hörmet görmemişim ya, kendi kendime şecaatleniim…”

La ne gaddar kıymetliymişim haberim yokmuş!” deyip, tavus kuşu kimin gabariim,gabarim deme getsin.

Geç saatlere kadar oturiim , televizyon izliim….Kanaldan kanala zıplayıp dizlere baktiim…Radyo dinliim,isteklerde buluniim…..İnternette ergen gençler gibi hopliim,zıpliim… Nediin diyen yok!

Kendime iş çıkariim…Çekmeceleri, kutuları boşaltiim, onların içinden gereksizleri atiim.Daha sonra evin kırık döküklerini tamir ediim…..

Her şey eyi güzel de ,birden canımın sıkılmaya başladığımı hissettim ağam…

Bi şey yapmadan lök kimin oturmak baa göre delmiş, Zormuş yavvv!…

Aynaya daha sık bakmaya, avradın işlerine daha çok burnumu sokmaya, çocukların işlerine müdahale etmeye başlayınca…
Baktım gidiş gidiş deel…azımızın dadı bozulucu…

U dönüşü deel..Kendimize uğraşacak bişeyler bulmak maksadıynan bi-gün herkesten evvel kalktım ..

Çayı demledim, sabah kahvaltısını hazırladım..Evde avradın, uşakların yeiin hoşuna getti tabiki! Bir iki gün böyle gitti…

Hazır kahvaltıya alıştılar ağaem!…Bikaç gün sonra arvad “ evin temzilinden canım çıkdı…

Bööün yemee sen yap da yiyek” demesin mi…Kaçacak yer yok tabi ki..

…Olur dedim!.. Balcan kebabı yaptım..afiyetle yediler’.…Yapmaz olaydım,”

Sen yemee eyi yapin, acı yarında yeme sen yap” demesinler mi?. ..

Kendimi birden mutfağın içinde buldum ağam… Balcan kebabından sonra eliizin artıı ciğer kavurmasını da on numara yaptım.

Evdekiler afiyetten yediler yoorum.…Avrat ertesi gün karşıma geçti; Evde boş boş oturiiin bundan beyle yemekleri sen yap, ben de temzilik,çamaşırdan uğraşim “ demesin mi?..

Hayat müşterekmiş !…Eyle dii…Yoorum o günden sonra şiveydiz,eşkili ufak küfte, alinazik yaptım….Yetmedi yağlı küfte yoordum ağam!

Evdeyik ya…Canımızda sıkılıiii ya…Hösdük…Azımızın dadı bozulmasın diye sineye çektik ağam. Ben yapiim onlar da afiyetlen yiyiiiler şimdi.

Şimdi evin yemek işleri benden soruli…Rafık kendimi mutasyona uğramış gibi hissediim..Kazak erkeklikten,ev erkekliğine sapmış halımla karantina günlerinin bitmesini dört gözle bekliim ağaem!….…

Ev de kal günleri bittince benim avrad ev erkeği sertifikamı da hayırlısıyla verir herhal …

Artık evde hiç bir şey eskisi olmuyacak mış gibi hissedim…

Her şey eyi ,güzel de rafık!…Hagatten de her gün ne yapcım?,Ne bişiricim diye düşünmek, evdekilerin karını doyumak zormuş yavvv…!